«آشور ظفرمرادیان»، نوازنده درامز و سرپرست گروه موسیقی "هامان" حدود ۱۸ سال است که در این حیطه فعالیت می‌کند، علاقه او به "درامز" بواسطه فعالیت پدرش که از نوازندگان قدیمی و پیشکسوت "درامز" پیش از انقلاب بود، شکل گرفت؛ از سال ۸۳ گروه "هامان را با «افشین آرام» راه اندازی کرد و حدود ۱۰ سال می‌شود که با "مازیار فلاحی" همکاری دارد و از این بابت بسیار خوشحال است چرا که «مازیار فلاحی» را انسانی بزرگ و هنرمندی حرفه‌ای می‌داند. او مدت ۴ سال است که بعنوان آرتیست کمپانی بین المللی "درامز پرل"معرفی شده و به مدت ۳ سال با کمپانی"سنج‌های پایسته" و دو سال با کمپانی"درام استیک اگنر" همکاری دارد.
آشور ظفرمرادیان، نوازنده، صدابردار و سرپرست گروه موسیقی "هامان" در گفتگو با خبرنگار موسیقی دیباچه درخصوص فعالیت‌های گروه "هامان" گفت: گروه هامان این روز‌ها بسیار پرکار است و ترک‌های زیادی آماده انتشار دارد، این گروه با سبک"پراگرسیو راک" فعالیت خود را شروع کرد و الان با سبک "پاپ راک" کار خود را ادامه می‌دهد.
وی که این روز‌ها مدیریت موسسه فرهنگی هنری"مهرگان" را بر عهده دارد درخصوص فعالیت‌های این موسسه اظهار داشت: در "مهرگان" به دوستان هنرمند برای انتشار تک ترک‌ها و آلبوم کمک می‌کنیم علاوه بر این برگزاری کنسرت‌ها را داریم که شاخص‌ترین آن‌ها همکاری با دوست قدیمی‌ام"نیما رئیسی" بود که مردم او را بیشتر بعنوان یک بازیگر و صداپیشه می‌شناسند. علاوه بر این‌ها مشغول تدریس "درامز" هستم که از هر فعالیت دیگری برای من دلچسب‌تر است.
این نوازنده که این روز‌ها در سبک " پاپ راک " فعالیت می‌کند درخصوص استقبال مخاطب از این سبک وتغییراتی که به نسبت گذشته داشته عنوان کرد: شکل ذائقه مردم نسبت به موسیقی عوض شده و امکانات و تجهیزات باعث شده تغییرات بیشتری در این زمینه اتفاق بیفتد؛ همانطور که در طی ۵۰ ساله گذشته شکل زندگی مردم تغییر کرده موسیقی هم دچار تغییراتی شده است؛ در دهه ۶۰ و ۷۰ موزیک پاپیولار (مردمی) دنیا رسما راک و شاخه‌هایی بود که از آن درست شده بود و امروز با تغییراتی که صورت گرفته موزیک"راک" هم تغییر کرده و گروه‌های راک معروف در دنیا خود را همسو با تغییرات جامعه کرده‌اند که البته این تغییرات مثبت بوده‌اند. بند‌های قدیمی‌تر هم که اغلب نگاهی تعصبی به آن‌ها دارند،با توجه به همین تغییرات از نظر ترانه، موزیک و صدا دهی دچار تغییراتی شده‌اند بطوریکه از صدا‌های الکترونیک استفاده می‌کنند و نه فقط در موزیک"پاپ"، "هیپ پاپ" و موزیک الکترونیک بلکه این اتفاق در موزیک"متال" هم دیده می‌شود، به این دلیل که پیشرفت تکنولوژی خیلی پررنگ بوده و به کل داستان موسیقی را تغییر داده است.
وی افزود: بواسطه دسترسی به اینترنت، کیفیت کار‌های خوانندگان جوانی که وارد سبک راک شده‌اند، بالا رفته و این تغییر نه تنها در خوانندگی، بلکه در نوازندگی تک تک ساز‌ها بویژه "درامز" و صدابرداری بوجود آمده؛ امروز این امکان وجود دارد که علاقمندان به موسیقی درخارج از کشور، حتی در حوزه آموزش درامز شاهد حضور برترین نوازندگان ومدرسان این ساز در ایران باشیم، اقدامی که به همت "کانون ساز‌های کوبه‌ای در ایران" (ایرانین درامر) صورت گرفت؛ بنابراین نمی‌توان مقایسه‌ای بین سطح کیفی کار‌های دوستانی که الان مشغول به فعالیت هستند با دوستانی که ۱۰ و یا حتی ۵ سال پیش وارد این موزیک شده‌اند داشت چرا که مدام رو به پیشرفت هستیم. درهر حال به نظر می‌رسد الان نوازنده‌ها و آهنگساز‌ها خیلی بهتر از خواننده‌ها کار می‌کنند؛ البته به استثنای یک سری از اساتید خواننده دلسوز و آگاه که آشنا به اصول خوانندگی هستند، افرادی نظیر"پدرام نیک نفس" که یکی از بهترین مربیان آواز است.
ظفرمرادیان درخصوص شرایط حال نوازندگی در کشور و مظلوم واقع شدن این قشر گفت: نوازنده‌ها قشر مظلوم موسیقی هستند، قبلا هم گفته‌ام که متأسفانه برخی از مظلومیت این قشر سوءاستفاده می‌کنند و من اسمشان را گذاشته‌ام"نوازندگان فراخوانی" که از شهرستان‌ها به تهران می‌آیند و توانایی‌های خوبی هم دارند، کار می‌کنند وکسی مخالف این‌ها نیست چرا که با یک فراخوان و دستمزد بسیار پایینی جزو ارکستر یک خواننده می‌شوند و به طور قطع با یک فراخوان دیگر نوازنده‌ای ارزان‌تر جایگزین آن‌ها می‌شود.
این‌ها مسائلی است که خوب نیست، چون شرایط کار صنفی و تعرفه قرارداد بقیه همکاران را تحت تأثیر قرار می‌دهند و این به ضرر همه نوازندگان شاغل در مارکت است از جمله خود شخص نوازنده فراخوانی که دستمزد ناچیزی برای خود ثبت کرده است؛ امیدوارم شرایط کاری برای نوازنده‌های داخلی کمی به شرایط نوازنده‌های خارجی نزدیک بشود. البته خیلی از موزیسین‌های ما نمی‌دانند که صنف موسیقی دارند که زیرنظر دفتر موسیقی وزارت ارشاد و هم وزارت کار فعال است و اگر مشکلی برایشان ایجاد شود می‌توانند از این طریق کمک بگیرند.
این نوازنده "درامز" در پاسخ به این پرسش که به کار کدام یک از خوانندگانی که در سبک راک فعالیت می‌کنند، علاقمند است؟ گفت: این سوال شخصی و سلیقه‌ای است، اما از سال‌های دور علاقمند به کار‌های "کوروش یغمایی" و پسرشان"کاوه یغمایی" هستم؛ علاوه بر این در سال‌های گذشته گروهی در ایران فعالیت می‌کرد بنام" میرا" که "فرزان رحیمی" خواننده این گروه بود که از ایران مهاجرت کرد؛ تُن صدای این خواننده و مدل خواندن او را خیلی دوست داشتم الان هم با افتخار کنار"پدرام نیک نفس" هستم وفکر می‌کنم بهتر از او در ایران نداریم؛ چون هم در اجرای زنده و هم در استودیو کنار او بودم و به توانایی‌های او اعتقاد دارم.
وی در رابطه با نقش مخاطب شناسی در تولید آثار موسیقی بیان کرد: به طور قطع در تولید موسیقی باید با سلیقه مخاطب پیش رفت منتهی بزرگترین مشکل در کشور ما این است که شناخت دقیقی از مخاطب نداریم، ما در طی سال‌ها فعالیتمان سعی کردیم موزیکی بسازیم که مخاطب بیشتری جذب کند امیدوارم که در ادامه راه هم بتوانیم موفق باشیم و نتیجه این کار بعد از چند ماه سکوت گروه "هامان" و انتشار تِرَک‌هایی که آماده کرده‌ایم مشخص می‌شود. موزیسین زمانی زنده است که مخاطب داشته باشد و ما هم سعی می‌کنیم طوری حرکت کنیم که مخاطب داشته باشیم و کسی که مخاطبی ندارد به نظرم بهتر است فعالیت نکند.
آرتیست کمپانی « پرل درامز» در رابطه با موسیقی تلفیقی و تأثیری که می‌تواند در جذب مخاطب داشته باشد، بیان کرد: این موسیقی مبحث پیچیده‌ای دارد واگر منظور شما تلفیق موسیقی ایرانی و فرنگی است به این دلیل که علم موسیقی دستگاهی ایرانی را ندارم نمی‌توانم خیلی راجع به آن نظر بدهم، ولی از لحاظ ریتمیک اطلاعاتی در این باره دارم مثل ریتم "لنگ" که در موسیقی ایرانی به شدت استفاده می‌شود و علم ادوار باستانی موسیقی ایرانی (ادوار ایقاعی). در این رابطه بعد از مدت‌ها همراه با «علیرضا اشرف پور» پروژه"اش تریو" فعالیت خودش را آغاز کرد بطوریکه در اینباره سه آلبوم ضبط کردیم که مجوز دوتای آن گرفته شده و آماده انتشار است؛ اولین آلبوم با نام"شیدایی" است که در ماه‌های آینده منتشر می‌شود؛ در این کار‌ها تجربه موسیقی تلفیقی را داشته‌ام و بعنوان یک درامر ساز ایرانی در این پروژه نیست مگر اینکه بعنوان مهمان به ما اضافه شود، ولی آنچه «علیرضا اشرف پور» می‌نوازد درقالب دستگاه‌های ایرانی با گیتار الکتریک است که در نوع خود بسیار جالب است؛ اما چهارچوب ریتمیک آن برای ساز من بعنوان ساز ریتم جذاب است و پیرو همان مسائل ریتمیک و ادواری که گفتم شکل می‌گیرد که قطعا برای مخاطبان موزیسین پیچیده و جذاب است. معتقدم اگر کسی تلفیقی انجام می‌دهد علم آن را داشته باشد و صرفا اینکه "تار" را در کنار "درامز" و یا "گیتار" را در کنار "تنبک" بنوازیم تلفیق صورت نمی‌گیرد.
وی که تا کنون اجرا‌هایی در خارج از کشور داشته درخصوص نحوه برگزاری این اجرا‌ها و استقبال مخاطبان به نسبت اجرا‌های داخلی اظهار داشت: در تمام سالن‌های اجرایی که در خارج از کشور رفتم شاهد نظمی بودم که در کشور ما وجود ندارد؛ مشکل صدا همیشه در ایران وجود دارد؛در خارج از کشور حتی یک کابل اضافه روی زمین نمی‌بینید درحالیکه در بهترین سالن‌های اجرای ما در ایران نظیر برج میلاد و سالن میلاد نمایشگاه بین المللی اگر حواستان نباشد از بس سیم و کابل روی استیج است زمین می‌خورید! از لحاظ تجهیزات بسیار متفاوت‌تر از ما هستند و نکته دیگر اینکه بلد هستند با این تجهیزات کار کنند، با وجود احترامی که به دوستان صدابردار و همکاران خودم قائل هستم این ضعفی است که نمی‌توان آن را کتمان کرد. تفاوت زیاد است هم در ارتباط با اکوستیک سالن‌ها وهم تجهیزات صدابرداری ونظمی که در سالن حاکم است. از نظر مخاطب هم هروقت به این سالن‌ها می‌روم حسرت می‌خورم و آرزو می‌کنم این تابو‌ها در کشور ما هم شکسته شود و ما بتوانیم هنرمندان مطرح دنیا را در کشورمان هم ببینیم.
این نوازنده در ادامه ضمن اشاره به این موضوع که موسیقی در وهله اول صنعت است بیان کرد: پول‌های زیادی در یک شب جابجا می‌شود و نمی‌توان گفت موسیقی تجاری نیست؛ در یک سانس کنسرت در تهران از کارگری که سالن را تمیز می‌کند تا کسی که تنقلات می‌فروشد و بلیط چک می‌کند و عوامل کار اعم از نوازنده، خواننده و تهیه کننده‌ای که بیشترین سهم را می‌برد همه درآمدزایی می‌کنند. به همین دلیل نمی‌توان گفت موسیقی تجاری نباشد چرا که باید اینگونه باشد؛ این شغلی برای من و امثال من است، ولی این درآمدزایی به مرحله بدی رسیده و افرادی که وارد می‌شوند باید شخصیت لازم یک هنرمند (خواننده) را داشته باشند درحالیکه ندارند و برای همین است که مدت کوتاهی با تبلیغات پوشالی مطرح می‌شوند و می‌روند. از طرفی افراد دیگری هم هستند که ماندگار شدند چهره‌هایی مثل «سیروان خسروی»، «مازیار فلاحی»، «محسن یگانه»، «رضا صادقی»، «احسان خواجه امیری» و... خیلی‌های دیگر که مثل دسته دیگری نیستند که ۶ ماه بیشتر نتوانستند کار کنند و زود کنار رفتند. افرادی که نام بردم بواسطه کار‌های گیرایی که داشتند بالا آمدند و این حجم از تبلیغات و داستان‌های کاذب اینستاگرام و فضای مجازی در محبوبیت آن‌ها دخیل نبوده وموسیقی این افراد خود به خود در ذهن مخاطب تأثیر گذاشته و نیازی به تکرار دیکته اسم خواننده یا تنظیم کننده با اصوات ترسناک در اول و اخر آهنگ نبوده، این نشان می‌دهد کار خوب همیشه ماندگار است و می‌تواند یک خواننده را نگه دارد.
وی افزود: افراد دیگری هم هستند که امروز داخل کشور حضور ندارند؛ خواننده‌های قبل از انقلاب که کار‌های آن‌ها را می‌توان تاریخ موسیقی ماندگار ایران به حساب آورد؛ من با صنعتی بودن موسیقی موافقم چرا که در تمام دنیا این موضوع مرسوم است، اما اینکه هر نوع ازموسیقی را به زور به خورد مردم بدهند مخالفم وامیدوارم مردم هم برای گوش خود ارزش قائل بشوند و هر نوع از موسیقی ارزشی را گوش نکنند.
این نوازنده درخصوص برنامه‌های پیش روی خود گفت: درگیر تولید سه تا آلبوم با همکاری «مازیار فلاحی»، «هامان» و «علیرضا اشرف پور» هستم و چند وقت دیگر مشغول اتمام پروژه نیمه تمام گروه قدیمی "راک سیر" که سال ۸۹ در جشنواره ملی جوان با این گروه اول شدیم هستم و قرار است آلبوم نیمه تمام مان را کامل کنیم؛ از لحاظ تدریس به فکر تأسیس مدرسه موسیقی هستم و کار‌های آن را دنبال می‌کنم. از طرفی با توجه به همکاری من با کمپانی‌های "پرل" و"پایسته "به عنوان آرتیست، قول‌هایی از طریق این دو شرکت به من داده شده که بعنوان نوازنده به فستیوال‌های بین المللی معرفی و دعوت بشوم و البته این تحریم‌ها تا الان تأثیرات سویی در روند انجام این امر داشته و امیدوارم در سال پیش رو بتوانم بعنوان نماینده ایران در این فستیوال‌ها شرکت کنم.
گفتگو از: اعظم صفایی 
